_{Foto: Claire Droppert}

TWEEDE HERDENKING VERJAARDAG DAPHNA

In december 2015 sprak ik de volgende woorden uit bij het graf:  

"Lieve Daphna,

De tijd verstrijkt, beelden vervagen. Maar als ik aan jou denk Daphna dan blijft me altijd bij dat je er op zo’n bijzondere manier wás. In het Engels hebben ze daar een mooi woord voor, “presence”. Je was aanwezig maar toch altijd rustig en zeer betrokken. En bezig het goede te doen, zó was je.

Ieder probeert op eigen wijze het drama van jullie dood te verwerken. Ik doe dat door verhaaltjes te schrijven. Over hoe het allemaal gegaan is, een soort kroniek van de gebeurtenissen rondom de tragedie is het zo geworden. Ik heb als vervolg daarop indringende gesprekken mogen voeren met tot nu toe Antoine Bodar, Menno de rabbijn en ook Christien Brinkgreve, een schrijfster/hoogleraar. Ik stelde hen vragen over het lot, noodlot, en ook over mogelijke zingeving en wat dies meer zij na het verwoestende dat ons is overkomen.

Ik krijg uit deze dialogen verschillende antwoorden terug, met naast religieuze ook atheïstische visies hierop. Maar er loopt een rode draad door hun verhalen. Allen reppen van de kunst van iets nieuws in het leven te roepen na zoiets verschrikkelijks als een moord. Met daarin ook de uitdaging om het goede opnieuw in de wereld te zetten, met behulp van vrienden, familie of wie dan ook. En alle drie  zeggen ze dat jullie verhaal niet vergeten mag worden en doorverteld moet worden, misschien ook voor lotgenoten.

En dat allemaal doen we Daphna, daar dragen we met zijn allen ons steentje aan bij. Precies zoals jij was en wilde zijn denk ik, in de wereld stond, en handelde en zou handelen. Het goede doen, rustig en vastberaden. Dank jullie allemaal daarvoor. Daphna, ook zó blijft jouw geest levend, ben je in zekere zin nog helemaal onder ons. Je “presence” is onuitwisbaar."