VERJAARDAG DANA 2014
Mijn woorden bij het graf september 2014
“Vier en een halve maand geleden stonden we hier ook, toen om Daphna en Dana te begraven, samen met honderden anderen. Tien dagen daarvoor was er een stille tocht met het deel van de familie dat in Nederland was gebleven, omringd door de vrienden van Joris en Daphna.
Die harde kern staat hier nu weer, samen met de gehele familie. Wat zijn jullie als vriendengroep een geweldige steun geweest voor ons en met name Joris. Want ook voor jullie is het vreselijk moeilijk om het verlies van Daphna en en Dana te dragen. Steeds meer voel je dat ze door hun afwezigheid in deze wereld juist zó aanwezig zijn. Ze zijn op een reis gegaan waarin ze fysiek definitief uit ons oog zijn verdwenen. Maar in onze herinneringen, in onze harten, in ons verdriet zijn ze pijnlijk dichtbij.
Ieder geeft op eigen wijze invulling aan de inmiddels verstreken maanden. Joris jij bent ook op een soort reis gegaan, in de zomer op een soort roadtrip, of liever gezegd biketrip door een groot deel van Frankrijk. De fiets is je medereiziger in deze periode die je in staat stelde de eerste pijn te kunnen dragen. Ook ging je naar Italië en Spanje. Om dáár druiven te plukken, nieuwe vruchten van de aarde.
Henk en Tamar waren ook langdurig op pad, eerst naar Israël en toen naar de VS en Canada. Ook zij konden op deze reizen hun eerste pijn proberen op te vangen door dit ook daar te delen met familie en vrienden.
Zo zijn we allemaal aan een reis begonnen. Een reis die ons nu dóór de eerste diepe pijn heenvoert. Daphna en Dana zijn in hun reis weg van ons juist zó dichtbij en aanwezig. Altijd zullen ze onze reisgezellen blijven maar hopelijk kunnen we op den duur met minder pijn in onze harten opzij naar ze kijken terwijl ze op onze levenspaden met ons mee bewegen. Zodat hun keiharde fysieke afwezigheid stap voor stap plaats gaat maken voor een zachtere aanwezigheid.”