Elke twee weken vertelt Kitty Hoedjes in haar blog hoe het kankerproces van Roel, haar man, binnen zijn gezin is verlopen.
Dit, en komende verhalen, is een ode aan Roel en iedereen die weet dat hij of zij gaat sterven. Het is inmiddels in boekvorm verschenen. Ze vertellen over het ziekteproces van ruim 14 maanden dat we samen liefdevol zijn gegaan met onze kinderen en naaste familie. Het ziekteproces, het sterven, het afscheid en het rouwen daarna komen langs…
In het voorwoord schrijft Manfred van Doorn o.a.: Kitty schrijft zoals ze leeft en leeft zoals ze schrijft. Het is een verslag van een proces tussen twee mensen van deze uitzonderlijke situatie. Twee mensen die hun onderlinge verschillen ondergeschikt maakten aan wat hen bond: liefde tot aan de dood. Het boek beschrijft de universeel menselijke en tegelijk uiterst persoonlijke cyclus van hoe ze in contact komt met haar diepste verdriet en pijn en hoe ze er doorheen gaat, hoe zij niet alleen het verdriet loslaat, maar ook het verdriet haar dan los laat.
Voor rouwen bestaat geen handleiding; het is een uniek proces en verloopt voor iedereen anders. Voor veel mensen is het een intense en moeilijke periode in hun leven. Ik heb het ook als heel verrijkend ervaren vanwege de kwaliteit die het voor me had. Om die reden deel ik mijn verhaal graag. Misschien geeft het lezen herkenning, wellicht troost, en ik hoop dat het inspireert.
Schoonheid mag je delen…