_{Foto: Claire Droppert}

DAPHNA IN LAOS

Joris mailt op een ochtend vanuit Laos. Hij is anderhalve week geleden via Bangkok daarheen vertrokken, twee dagen voor zijn verjaardag. Ik bracht hem naar Schiphol en in de auto hebben het over de ronde van Italië. Hij meldt dat Tom Dumoulin zojuist is afgestapt nadat hij een week lang in de leiderstrui had rondgereden.

Vorig jaar, op de beslissende dag van de ronde van Spanje, keken we samen naar de hele etappe op tv. Zou Dumoulin de Vuelta winnen? Dát zou pure sensatie zijn. Het mocht niet zo zijn. Op Schiphol ontmoeten we Wanda en we praten wat. Joris heeft het over zijn recente bezoek aan zijn therapeute. Dat was nodig want het was een heel nare periode voor hem afgelopen winter en begin voorjaar. Het helpt denkt hij want ze verduidelijkt zijn rouwproces. Als je de pijn van verlies te lang van je afhoudt komt het hard naar je terug. Maar als je het te dicht bij je houdt raak je erin verloren. Het is zoeken naar de precaire balans. Nadat we Joris uitgezwaaid hebben zeggen Wanda en ik tegen elkaar: “Wie had dat durven denken?”. Dat hij naar zijn werk gaat bij de VN. En dat hij alweer een jaar een vriendin heeft. Dat leek twee jaar geleden ondenkbaar. Maar hij heeft het geflikt!

Joris meldt uit in Bangkok dat hij het naar zijn zin heeft met zijn collega's. Dat is goed nieuws en ik breng de ontmoeting met vertegenwoordigers van de VN in Amsterdam twee jaar geleden in herinnering. Ze vertelden dat hij weer welkom was “when you are recovered”. Dat leek toen ondoenlijk. Ik zie op Facebook blije foto’s uit Bangkok met zijn collega’s die bij een restaurant stroopwafels eten op zijn verjaardag. En er verschijnt een foto van de dochter van de kinderarts die Dana twee jaar geleden behandelde. Ze heeft een stroopwafel in haar mond. Een paar dagen later sms ik Joris: “Kruijswijk!!”. “Koning!” antwoordt hij. Steven Kruiswijk presteert het onmogelijk geachte want hij heeft de leiding genomen in de Giro. Zou hij wél de eindoverwinning behalen? Steven zelf blijft nuchter en bescheiden onder deze situatie. Joris en ik zitten in spanning of hij het hem gaat lukken. Dan, vrijdagmorgen komt eerdergenoemd mailtje binnen. Het heet Daphna in Laos. 

Hoi allemaal,

Het is 08.45 u. Ik parkeer mijn gehuurde scooter om mijn dagelijkse capuchino en pain au chocolat te bestellen, elke dag bij hetzelfde cafe'tje 'Le Trio.' Ze branden hun eigen coffee. De brandmachine vult, samen met een klein barretje, de klein ruimte van het cafe. De paar gasten die er zijn zitten buiten. Elke ochtend word ik voor cafe Le Trio vriendelijk gedag gezegd door een man die armbandjes en Boeddhabeeldjes (er staan er 4) verkoopt. Hij zit op de grond. Achter hem staat een afgetuigde stalen constructie voor zijn vervoer. Zijn zetel voor deze constructie, een kussen, gebruikt hij nu om zijn armbandjes op uit te stallen. De man heeft geen benen. 

Binnen in cafe Le Trio vraag ik aan de Fransman die coffee aan het branden is: 'what is the story of this man without legs outside?' Hij antwoordt dat hij polio heeft gehad en dat hij een redelijk normaal leven heeft met zijn familie. 'And he is very intelligent! And he doesn't do drugs.' Even later loop ik met een envelop naar de man zonder benen. Ik vraag hem wat de armbandjes  kosten. Hij zegt: 'up to you.' Ik pak een armbandje en geef hem de envelop. Hij glimlacht, zegt 'khob chai lai lai' en geeft me nog een paar armbandjes. Voordat hij de envelop open kan doen loop ik weg. In de envelop zit 100 dollar (een deel van de opbrengst van Daphna's laptop). 

Joris toont alweer zijn stille kracht die hem de afgelopen twee jaar niet alleen op de been hield maar er ook voor zorgde dat hij opnieuw zin aan zijn leven kon geven. Er was zoveel van hem afgenomen en nu geeft hij iets weg, letterlijk en figuurlijk. Alweer een stap. Deze vrijdag is ook de dag dat de Giro voor Kruijswijk wordt beslist. Hij komt bergaf ten val, slaat over de kop en raakt achterop. En tuimelt naar de derde plaats. Hij heeft ook een rib gebroken en het is de vraag of hij de volgende dag kan fietsen. Maar hij verbijt zich, rijdt een zware bergrit uit maar moet nog een plekje inleveren in de eindrangschikking: vierde. Maar gebroken oogt hij allerminst. Hij is voor mij de morele winnaar! Hij zal terugkomen in de Giro om opnieuw te laten zien wie hij is. Rustig, bescheiden, nuchter en met de blik vooruit. Hij heeft het geflikt, net als Joris...