De film gebaseerd op het gelijknamige boek van A.F.Th. van der Heijden vertelt het verhaal over de dood van de 21 jarige zoon van de schrijver, het enige kind van hem en zijn vrouw Mirjam Rotenstreich. In het boek is te lezen hoe hij en zijn vrouw omgaan met dit grote verlies. Iedereen gaat anders om met een rouwproces, van der Heijden schrijft het in dit boek van zich af en houdt Tonio op zijn manier daarmee nog aanwezig.

De verfilming van dit boek door Paula van der Oest is heel indrukwekkend. Het verhaal is teruggebracht tot de essentie van het rouwproces; het ongeloof, de tijd terug willen draaien, de reconstructie van de laatste dag van Tonio om zo meer grip te krijgen op de harde werkelijkheid, het rauwe verdriet, het schuldgevoel en de herinneringen. De hoofdrolspelers Pierre Bokma en Rifka Lodeizen spelen schitterende rollen. Pierre Bokma wentelt zich als Adri in zijn verdriet en grijpt naar de fles. Als dat niet meer voldoende is stort hij zich op de reconstructie van het ongeluk. Hij gaat daarbij bijna maniakaal te werk om de toedracht van het ongeluk en de laatste dag van Tonio, gespeeld door Chris Peters, te achterhalen. Droom, wens en werkelijkheid lopen daarbij door elkaar. Tijd wordt een rekbaar begrip. Adri probeert de tijd in te halen. Hij probeert uit alle macht het ongeluk te voorkomen. Maar het verleden is niet te veranderen, hij moet onder ogen zien dat zijn zoon Tonio dood is en dat dat onomkeerbaar is. Rifka Lodeizen lijdt als Mirjam fysiek onder het verdriet, met zichtbare pijn. Ze rouwen ieder op hun eigen manier, maar moeten ook proberen te voorkomen dat hun eigen levens te ver uit elkaar gaan lopen en ze elkaar niet meer kunnen bereiken. Mirjam zoekt daarbij steun van haar zus en heeft ook nog te dealen met haar ouders en hoe zij omgaan met het verlies van hun kleinzoon. Naast het overlijden staat ook de levenslust van Tonio centraal en hoe alles in huis aan hem herinnerd. De emoties in deze film zijn echt, zonder dat je je als kijker teveel een voyeur voelt. Een absolute aanrader dus.