De dood van je partner is op elke leeftijd een enorme klap, of je nu jong bent en samen kinderen opvoedt of al een heel leven met z´n tweeën achter je hebt liggen. Wanneer je je partner verliest, moet je degene missen met wie je lief en leed en alle dagelijkse dingen deelde. Het is een verlies waarmee je iedere dag weer geconfronteerd wordt: als je wakker wordt, is je partner er niet, als je naar bed gaat ook niet, je zit niet meer samen op de bank of aan tafel, hij of zij is er niet als je de deur uit gaat, en niet als je thuiskomt. Ook de vertrouwdheid en intimiteit die je met je partner had, moet je missen.
Als je nog jong bent en je partner verliest, had je vast nog heel veel toekomstdromen met elkaar, hoopte je nog lang samen gelukkig te kunnen zijn. Maar die droom is kapotgeslagen. Heb je jonge kinderen, dan sta je daar nu alleen voor.
Als je partner overlijdt wanneer je ouder bent, heb je waarschijnlijk een groot deel van je leven met elkaar gedeeld. Het laatste stukje van je leven ben je zonder die vertrouwde ander.
Het verliezen van je partner betekent dat de vertrouwde taakverdeling binnen je huishouden is weggevallen. Ook je contacten en je financiële situatie veranderen. Veel was gebaseerd op de relatie die je met elkaar had. Je moet als het ware jezelf hervinden in een nieuwe ordening van je leven. Het kan voelen alsof er ook een stukje van jezelf gestorven is. Toch gaat je leven verder, niet meer samen, maar alleen. Je moet alleen invulling aan je leven gaan geven, en hierin je weg gaan vinden.
