Als je als kind een van je ouders verloren hebt, komt het verdriet vaak op latere leeftijd weer boven. Dit verdriet van lang geleden noemen we verlaat verdriet. Zo’n ingrijpend verlies op jonge leeftijd kan ook vele jaren later nog heel veel impact hebben.
Als kind kom je vaak niet toe aan rouwgevoelens. Je zit in een heel andere levensfase, bent jezelf aan het ontwikkelen, je eigen wezen aan het ontdekken en nog niet bezig met dit soort volwassen onderwerpen. Bovendien voel je vaak ook als kind het verdriet van de andere ouder aan en wil je die – bewust of onbewust – beschermen door niet ook nog met je eigen verdriet aan te komen. Vaak kom je daar pas later echt aan toe. Zeker als je heel jong was, ben je eraan gewend dat je een van je ouders niet meer hebt en besef je soms niet eens hoe erg dat eigenlijk is. Op bijzondere momenten in je leven kan je gemis en verdriet dan ineens naar boven komen, bijvoorbeeld als je iets belangrijks niet meer met je overleden ouder kunt delen. Ook als je op zoek bent naar je eigen identiteit of als je in je ouders een voorbeeldfunctie zoekt, merk je dat je al zo lang een ouder mist.