_{(foto: Nicoline Rodenburg)}

Wat levert de training Rouwzorg mij op?

Onder de bezielde leiding van Klaas Jan Rodenburg, van het LSV te Amersfoort, (Landelijk Steunpunt  Verlies), volg ik de training ‘Rouwzorg’. Klaas Jan, een fijn besnaard en integer mens, gepassioneerd en één met het gedachtegoed, leert ons behoedzaam wat rouwen behelst.  

Dat is niet niks! 

We reflecteren eerst natuurlijk ook hoe we zelf met verlies en rouw omgaan. Dat is verrijkend en soms ook confronterend. Ik merk dat ik in proces kom, en vaak voor de nieuwe lesstof ervaringen heb, die de stof betreffen welke behandeld gaat worden. Een antenne die ‘aan’ staat?

Het bijzondere aan deze training is, dat die gegeven wordt vanuit een nieuwe visie op rouw. Daarbij gaat het niet om het verwerken van het verlies maar om het verweven van het verlies in de levensloop. Het gaat niet om je dierbare los te laten maar om het verdriet toe te laten. Het gaat niet om het verdriet een plekje te geven maar om de dierbare herinnering met te nemen in je hart. 

Uit het oude kan het nieuwe ontstaan. Waar men nu nog zegt bij een verlies: ‘Je moet de draad weer oppakken, ben je er nu nog niet overheen, kijk eens wat je wél hebt’, leren wij dat je een verlies betekenis geeft in je verdere leven; verweeft in je leven. Dat vind ik zo’n warme benadering van verdriet en verlies en rouwen. 

Het gaat nooit over, en dat hoeft ook niet. Verweven kan rust geven, en vrede met de situatie. Voor rouwen bestaat geen scenario; elk rouwen is uniek. Alle emoties die daarbij komen kijken zijn normaal.  Ze vragen erkenning, en willen geëerd worden. Dat is ook vrijgeven, en de verbinding vieren die er was.

Het belangrijkste is: Niet oordelen. Punt. Iemand die bij je komt met zijn pijn, gemis en verdriet, wil alleen maar nabijheid en erkenning. 

Ik hoop dat deze visie en dit gedachtegoed omarmt en omhuld gaat worden in de maatschappij. Ze verdient het; het is nodig.

Kitty Hoedjes.